به نام خداوند دلهای پاک که نامش بود در دلت تابناک
به نام کسی که تورا آفرید سرآغاز عشقست ونور وامید
سلام
بوی بهار میاد، بوی سال نو
بوی تازگی
دوباره کم کم داریم به آخر خط نزدیک میشه، به همون نقطه سر خط معروف که من خیلی دوسش دارم.
الهی سال جدید هم پر باشه از سلامتی و محبت
الهی دل شاد مهمون خونه هاتون باشه، الهی خدا و خلق خدا ازمون راضی باشن الهی….
اصلا هر چی آرزوی خوبه ، الهی اتفاق بیافته
الهی آمین
میگن شروع هر کاری خیلی سخته ، اما من میگم برگشتن به یه کاری سخت تر از شروعشه!
الان من تو وضعیت دومم!
خیلی وقته نبودم!
اصلا نمیدونم ازکجا باید شروع کنم؟ نمیدونم واسه شما باید بنویسم یا واسه کسرا ؟
یا مثل همیشه واسه دل خودم؟!!!
.
.
.
حالا چه فرقی میکنه؟مهم اینه که بنویسم.
پس دوباره سلام 
قصه زندگی ما رسید به اونجا که رفتیم ایران! خوب و خوش خرم…
سوار هواپیما شدیم و رفتیم، تقریبا پرواز راحتی بود، یه شب تهران بودیم و صبح روز بعد
شهر آرزوهای پسرک …
خوب بود خیلی خوش گذشت، اصلا انتظار این هوای گرمُ نداشتیم!!!
ولی واقعا خوب بود!
یه سفر کوتاه سه روزه هم با خانواده همسر رفتیم بندر که واقعا خوش گذشت.
خیلی وقت بود نرفته بودم ، چقدر تغییر کرده بود!
واقعا قشنگ بود! شهر زنده ای بود به قول معروف
مثل کرمان و یوتبوری نبود مردم ساعت هشت شب برن تو لاک خودشون ، ساعت 8:30 پرنده
تو خیابون پر نزنه!
شهر قشنگی بود، دریای آرومی داشت!جزیره های قشنگی اطرافش بود!
مانده‌ام
چگونه تو را فراموش كنم؟؟!! اگر تو را فراموش كنم
بايد
سال‌هايي را نيز كه با تو بوده‌ام
فراموش كنم
دريا را فراموش كنم
باران را و جاده‌ها را
بايد دنيا را
زندگي را
و خودم را نيز فراموش كنم ، تو با همه چيز درآميخته‌اي1
بی شک اینا دلایل کسراست واسه فراموش نکردن خیلی چیزا
بقیه روزامونم کرمان بودیم در جمع صمیمی خانواده
رابطه اش با ساینا خوشبختانه خوب بود! به جز یکی دوبار ، در کل خیلی با هم مدارا میکردن
که به نظر من نتیجه رفتار درست اطرافیان بود! بچه ها رو نسبت بهم حساس نشده بودن ،
حس رقابت بینشون به وجود نیومده بودو…
درنتیجه اونا هم با هم کنار می اومدن
بعد از یک ماه استراحت و خوش گذرونی، مهمونی و گردش و تفریح ، لحظه سخت خدا حافظی
جاده آغوششُ وا کرده برام
منتظر مونده که من باهاش بیام…
16ژانویه بلیط برگشت داشتیم ، بابایی که حتما باید برمیگشت ولی من و
کسرا یه هفته بیشتر موندیم ، که ای کاش نمونده بودیم
اون یه هفته بهمون یکم سخت گذشت! یه شب در میون اورژانس بودم
انواع و اقسام بیماری ها رو گرفتم ، انواع و اقسام عفونت ها و…
بگذریم در کل جالب نبود! البته تجربه خوبی شد!
نهایتا برگشتیم
به سوئد ِ آروم و دوس داشتنی با هوای همیشه برفیش…
خونه ما ردیف اول،اولین خونه از بالاست تو این عکسه ، از این طرف طبقه اولیم و از طرف دیگه همکف!
زندگی تو سوئدُ با تمام روزمرگی هاش دوس دارم، با هوای سردش! با آدمای عجیبش
…با غذاهای بی مزه اش
!کلا دوسش دارم! یه جوری بهش عادت کردم
گاهی که خسته میشم با خودم میگم نه! من اینجا بمون نیستم! اما یک ساعت بعد
تا چشمم به یه منظره قشنگ می افته میگم واااااای
!!!کجا برم از اینجا بهتر
خودمم میدونم غیر عادیم!چیکار کنم دیگه؟
بگذریم
!اوایل با مهد رفتن خیلی مشکل داشتیم، اصلا حاضر نبود بمونه! میگفت تو هم باید پیشم بمونی
!میگم چرا؟میگفت آخه من هیچکشُ نمیشناسم
با مونیکا مشورت کردم چیکار کنم؟بمونم برم؟
!گفت بذار و برو
…نکته مهم این بود که باید سریع خداحافظی میکردم! اگه دس دس میکردم شروع میکرد نق زدن
!بساط میکی موس و ستاره گرفتن و جایزه رو علم کردیم
شکر خدا جواب داد ، این تراکتورم جایزه گرفت
هفته دوم فوریه (14 فوریه)عروسی خاله نازلی بود! و این باعث شد که از همون بدو ورودمون
در تدارک عروسی باشیم و سرگرم بودیم
واقعا خوش گذشت انشالله که خوشبخت باشن
بقیه روزهامونم ترکیبی بود از خنده و گریه و نق و بازی و ….
در یک کلام زندگی
میشه برف باشه و ما باشیم و سوئدم باشیم و پولکا سواری نریم؟؟؟؟
نه نمیشه…
اینم یه عکس دسته جمعی تو مهد، متاسفانه هنوز اصل عکسِ نگرفتم!
آید بهار و پیرهن بیشه نو شود
نو سر برآورد گل اگر ریشه نو شود
زیباست روی کاکل سبزت کلاه نو
زیباتر آنکه در سرت اندیشه نو شود
روز و روزگارتون به سبزی بهار و دلنیشی صدای بارون
امیدوارم همیشه خوب خوش باشید
ممنونم واسه همراهی همیشگیتون
————————
1- رسول یونان
