شعر قشنگیه ، گاهی حرف دل من ِ ،
یه دوست قدیمی که ناغافل ما رو گذاشت و رفت یه بار واسم نوشت!
" لحظه هایی است که انسان خسته است
خواه از دنیا ،خواه از زندگی ، از مردم
گاه حتی از خویش…
نشود خوشدل با هیچ زبان،
نشود سرخوش با هیچ نوا ،
نکند رغبت بر هیچ کتاب ،
نه رسد هیچ باده به دادش
نه برد راه به دوست
گویی همه غمهای جهان در دل اوست "
امیدوارم شما هیچ زمان این حالُ تجربه نکنید.
دلتون شاد ،چراغ خونه تون روشن،سفرتون پر برکت… 
