گاهی اوقات از خودم میپرسم کجای کار من اشتباه بود
که نتوستم با کسرا یه ارتباط مادر و فرزندی داشته باشم!
وقتی برمیگردم پشت سرمُ نگاه میکنم میبینم یا من داشتم کسرا رو مجبور به کاری میکردم یا اون
با زور گویی و جیغ داد منُ مجبور کرده کاری که میخواد واسش بکنم!
یه جای کار ،بد ایراد داره، اما نمیدونم کجاش؟قسمت اکتسابی قضیه که کلا تعطیل !
چون ما نسلی بودیم که اصلا و بلکل یه سری چیزا رو یاد نگرفتیم و همینجور اومدیم جلو…
نمیخوام دنبال مقصر بگردم ، اما واقعا چرا اینا اینقدر خوب میتونن بچه شون رو قانع کنن
که یه سری کارا رو نباید انجام بده یا برعکس باید انجام بده اما من تو
کوچکترین موضوع باید با کسرا درگیر باشم…
حالا اصلا کلا چی شد بحثم به اینجا رسید!؟
داشتیم برمیگشتیم، تو هواپیما من و بابایی حدود ده دقیقه داشتیم خیلی آروم و منطقی و با دلیل واسه
کسرا توضیح میدادیم که باید کمربندشُ ببنده، از نشون دادن علامت بستن کمربند گرفته
تا توضیح برگه پرواز و نشون دادن تک تک مسافرا که ببین همه بستن …
اما حریفش نشدیم که نشدیم،
خانم مهماندار خیلی آروم با اینکه انگلیسی صحبت میکرد، محکم و قاطع
وایستاد بالای سرش و گفت "لطفا ببند عزیزم"!
با همین سه کلمه ،اونم به زبونی که کسرا متوجه نمیشد فقط با حالات و میمیک صورتش بچه
تخس منُ مجبور کرد کاری رو که میگه انجام بده…
حالا من !!!!!؟؟؟؟
با صد تا خواهش و التماس هم نمیتونم متقاعدش کنم که
تو اتوبوس جیغ نزن!جیشتُ خبر کن!سر میز بشین غذا بخور نه در حال بالا پایین پریدن!
واقعا کجای کار ایراد داره؟!
خدایا کمک کن
