حدودا یک هفته ای میشه که دوسال و نیمه شدی ، مبارکت باشه کوچولوی من!
شاید دو سال و نیم به عدد کم باشه اما من و تو و خدا میدونیم که
تو این مدت چقدر زندگیمون تغییر کرده ، چقدر بالا و پایین داشته ، چقدر رو به جلو بوده
چقدر کم آوردیم ، چقدر ساختیم ، چقدر…
تغییر خاصی تو حرف زدنت پیش نیومده که بخوام بگم
البته جمله سازیت خیلی بهتر شده ، اما از لحاظ شخصیتی خیلی عوض شدی
کم کم داری خصوصیاتت ُ نشون میدی.
متوجه شدم حافظه خیلی خوبی داری میدونی؟ خیلی خوب…
و این اصلا خوب نیست چون باعث میشه نتونی چیزی رو به راحتی فراموش کنی.
اگه از یه برنامه خوشت بیاد ده بار شایدم بیشتر نگاش میکنی منم همینجوریم.
به من وابسته شدی بدجور…
حتی نمیتونی سی ثانیه تحمل کنی باهات حرف نزنم
زود میای میگی "کول میدم دیگه اینکارو نکنم".
قربون قولات برم که فقط 10 دقیقه دوام میاره…
یه کم خسته ام ، بی حوصله ام ، به قول بابایی خستگی سفر تو تنمون مونده.
امروزمیخواستم ببرمت کتابخونه که واست کتاب بخونم
چشمم افتاد به کلکسیون دستکشات ، در انواع و اقسام واندازه هاو مدلای مختلف!
به جای کتاب خوندن داره با کتابا برج میسازه
البته برای اولین بار خواست این کتاب ُ واسش قرض بگیرم
نمیدونم از چیه این کتاب خوشت اومده
من که نمیتونم بفهمم چی توش نوشته؟! حالا به امید خدا یه داستانی میسازیم طبق معمول…
انشالله 120 ساله شی کوچولوی دوست داشتنی من
